Klasyfikacja motocykli
Nie istnieje uniwersalny system klasyfikacji wszystkich typów motocykli. Istnieją ścisłe systemy klasyfikacji egzekwowane przez organy sportów motocyklowych lub przez niektóre organy rejestrujące motocykle. Istnieją również nieformalne klasyfikacje lub pseudonimy używane przez producentów, jeźdźców i media motocyklowe.
Sześć głównych kategorii powszechnie uznawanych przez producentów motocykli:
1. Cruiser
2. Sport
3. Touring
4. Standard
5. Dual-sport
6. Off-road
Klasyfikacja motocykli ze względu na ich budowę i przeznaczenie (mniej popularne nazwy )
-Chopper
-Cruiser
-Bobber
-Enduro
-Hard Enduro
-Soft Enduro (DualSport)
-Adventure (Turystyczne Enduro)
-Funduro
-Cross
-Trialowy
-Żużlowy
-Supermoto
-Hypermoto
-Klasyczny
-Standardowy
-Streetfighter
-Muscle bike
-Naked bike
-Sportowo-turystyczny
-Turystyczny
-Skuter
-Sport (Ścigacz)
-Super Sport
-SAM
-Trike (trajka)
-Mini & Pocket (Motorynki)
-Electric (Elektryczny)
-Monocykl
-Motocykle specjalne (towarowe, wojskowe, policyjne, obsługowo-naprawcze itp.)
-Custom
Typy motocykli- opis
Chopper – kto choć raz widział „Amerykańskiego Choppera” wie o co chodzi. Zdecydowanie nawiązują one do legendarnego Harley’a Davidson’a. Wyróżniają się przede wszystkim nisko umieszczonym siedzeniem, znacznie oddalonymi od siebie kołami ( przednie koło mocno wysunięte ) oraz duża ilością chromowanych elementów. Silnik dwucylindrowy w układzie V.
Cruiser – idealny na dalekie podróże z powodu bardzo wygodnej pozycji kierowcy. Dość podobny do Chopperów, jednak przednie koło już nie tak wysunięte. Charakteryzuje się niskim położeniem siedzenia kierowcy, kierownicą wydłużoną ku tyłowi motocykla (co wymusza wyprostowaną pozycję kierującego), brakiem rozbudowanej karoserii (silnik jest dobrze widoczny).
Bobber – motocykle stylizowane na maszyny z okresu po II wojnie światowej. Powstawały przez demontaż z seryjnych motocykli wszystkich zbędnych elementów, nie potrzebnych w czasie jazdy a dających zmniejszenie ciężaru motocykla. Najczęściej nisko położone siedzenie, z krótkimi błotnikami lub nawet bez, najczęściej krótki przedni wahacz i niska kierownica, czarny kolor, z mała ilością chromów.
Trike (trajka) – motor trzy kołowy.
Enduro – maszyny przeznaczone do jazdy terenowej. Budowa zawieszenia i silnika pozwala na jazdę po bezdrożach. Ze względu na pozycję za kierownicą i niewielką masę dobrze spisują się także w normalnym ruchu ulicznym. Produkuje się także wersje turystyczną enduro, odmianę większą i cięższą, ale za to lepiej sprawująca się na asfalcie w długich trasach.
Cross – maszyny stworzone do poruszania się w terenie, ich żywioł to bezdroża. Pozbawione zbędnego wyposażenia ulicznego typu światła, kierunkowskazy, stopki boczne i inne elementy niepotrzebnie zwiększających masę motocykla. Są to maszyny wyczynowe więc mają bardzo duże wymagania serwisowe.
Supermoto – enduro do jazdy po asfalcie czyli motocykl typowo terenowy wyposażony w ogumienie przystosowane do szos. Poza kołami, różnice to utwardzone zawieszenie oraz zazwyczaj większa tarcza hamulcowa z przodu.
Naked-bike – motocykle pozbawione owiewek, które w sportowych maszynach szczelnie zasłaniają silnik. Charakteryzują się bardziej odprężoną pozycją kierowcy, ale często nie ustępują osiągami maszynom sportowym.
Classic – najbardziej klasyczna sylwetka motocykla, zazwyczaj z okrągłym reflektorem przednim i tradycyjną deską rozdzielczą oraz pozbawione owiewek.
Streetfighter – stworzone do jazdy miejskiej. Powstały poprzez zdemontowania owiewek z motocykli sportowych. Obecnie istnieją już fabryczne modele streetfighterów.
Sport – motocykle, które w głównej mierze przeznaczone najbardziej są na tory wyścigowe. Jeżdżąc w normalnym ruchu ulicznym nigdy nie wykorzystamy ich wszystkich możliwości. Są również wykorzystywane do tak zwanej szybkiej turystyki.
Sportowo-turystyczny – dla miłośników tzw. szybkiej turystyki, czyli osób chcących jak najszybciej dojechać na wakacje z możliwie dużym bagażem i bez bólu w plecach po dotarciu na miejsce przeznaczenia. Maszyna taka pozwala także zasmakować emocji związanych ze sportową jazdą. Motocykl taki powinien być: szybki, wygodny i o dużej ładowności.
Turystyczny -idealne do dłuższych tras. Ich budowa pozwala na przewożenie sporych i ciężkich bagaży. Charakteryzują się wygodną pozycja kierowcy.
Żużlowy-nie posiadają skrzyni biegów ani hamulców, a konstrukcyjnie przystosowane są do jazdy wyłącznie w lewo. Ich silniki są jednocylindrowe i mają pojemność do 500 cm3, moc 70-75 KM, tankowane są metanolem. Potrafią one osiągnąć prędkość ok 100 km/h. Motocykle żużlowe muszą ponadto spełniać kryteria określone w regulaminach sportu żużlowego, dotyczące m.in minimalnej wagi motocykla.
Monocykl- jednośladowy pojazd samochodowy, posiadający jedno koło jezdne. Najczęściej spotykaną wersją monocykla jest pojazd, w którym kierowca siedzi w fotelu wbudowanym w obręcz dużego koła jezdnego. Pomysł na tego typu rozwiązanie techniczne powstał w XIX wieku i jest do tej pory stosowany przez większość konstruktorów i firm produkujących jednokołowce z silnikiem spalinowym.
